کد مطلب:36045 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:218
«قلب خودت را با موعظه و پند و اندرز، زنده كرن» امام علیه السلام نقش موثر موعظه را در این جمله خاطر نشان فرموده اند. موعظه، پند و اندوز حیات بخش قلب است سر و كار موعظه و مركز تاثیر و فعل و انفعال آن، قلوب انسانها است مردمی كه اهل موعظه نیستند و پند ده و پند پذیر نمی باشند حیات دل ندارند و قلب آنان زنده نیست و نور و فروغی ندارد. ضمنا توجه داشته باشیم كه خداوند، قرآن كریم را موعظه نامیده و می فرماید: «قد جاءتكم موعظه من ربكم»[1]. «موعظه پروردگار بسوی شما آمده است». بنابراین قرآن مجموعه ای از موعظه و پند و اندرز الهی است و بدین ترتیب می شود گفت مقصود این است كه قلبت را با قرآن، این مجموعه و كانون مواعظ، زنده بدار.
(احی قلبك بالمواعظه)